Ken je dat…. Zit je al een aantal weken super in je vel. Kind slaapt ’s nachts door, man is lief, de zon gaat schijnen, de auto doet het nog, je favoriete spijkerbroek past gewoon lekker en vooral… wat je dagelijks in je mond stopt gaat goed. Het is gezond, het is niet te veel maar zeker niet te weinig, na 8 uur ’s avonds wordt er niets meer gegeten, weinig gluten (daar voel ik me altijd zo opgeblazen van), zonder suiker en je hebt het allemaal zelf in elkaar gefabriceerd. Je bent trots op jezelf; het leven lacht je toe!
Maar dan opeens…. Dan gebeurt het toch weer. Je gaat ergens, op een bepaald moment, voor de bijl. Het is meestal zo’n moment wat achteraf gezien in een split second voorbij is gekomen. Je bent met een vriendin in de stad, je bent bij je moeder, je loopt langs het verkeerde pad in de supermarkt en jahoor…. Je zegt tegen jezelf in die ene split second; ‘het gaat al zolang goed, 1 keertje mag wel’. En dan gaat er toch een zak chips in je boodschappenkarretje, of wordt toch die cheesecake bij De Bakkerswinkel (bekend bij iedereen toch? J) besteld, of haal je toch de snoeppot uit de kast bij je moeder.
En als het daar dan bij bleef… ALLA! Eens in de zoveel tijd een traktatie voor jezelf vind ik niet meer dan menselijk en moet zeker kunnen (een avondje met vriendinnen borrelen en eten ontzeg ik mezelf zeker niet!) Maar nee… helaas blijft het bij mij in 1 op de ongeveer 4 gevallen (houd de score niet bij, maar dit is wat mijn gevoel zegt) niet dat bij dat ene moment. Dat split second moment is een startpunt voor gemiddeld 5 dagen (wederom een inschatting) gevuld met verkeerde eetmomenten (= vreetmomenten…). Totdat ik mezelf weer tot de orde kan roepen (alle keren daarvoor als ik mezelf tot de orde riep, luisterde ik niet naar mezelf….). En dan gaat er gemiddeld per dag toch wel minimaal 2 keer iets ‘fout’. Bijvoorbeeld ’s avonds laat een tosti met een dippie van (suikervrije) mayonaise en ketchup (wel met suiker), een keer een bak met Ben en Jerry’s ijs met manlief op de bank bij een film, een zak ribbel paprika chips met cocktailsaus, een beker cola, een lekkere muffin…
En nou hoor ik je denken; 2 keer per dag, ow… dat valt toch wel mee! Het is niet zo dat je duizenden calorieën per dag naar binnen gooit (zoals in die Amerikaanse serie ‘My 700 pound life’) of dat je eetverslavingsgedrag vertoont. Nee, dat klopt en zo realistisch ben ik ook nog wel en dat gebruik ik in die 5 dagen zelfs als excuus om nog een handje tikkels (citroen en cola!) naar binnen te werken ;). Maar het is wel zo dat ik me op dat moment bewust ben van wat ik mijn lichaam ‘aandoe’. En nogmaals; een keertje is niet erg, maar als het dan een paar dagen achter elkaar gebeurt en ik troep eet waarvan ik weet dat ik er niet gelukkiger van word… Ik ben bewust van het feit dat ik vulling in m’n lichaam stop wat het niet voedt!
Af en toe is het helemaal niet handig dat ik me aan het omscholen ben tot orthomoleculair therapeut. Ik word me steeds bewuster waardoor ik steeds meer het gevoel heb dat ik zo weinig weet! Ik verlang naar een stabiele ‘bewust bekwaam-fase’ waarin ik de geleerde theorie ‘blijvende’ praktijk kan laten zijn. En ik ben natuurlijk helemaal de koningin als ik ‘onbewust bekwaam’ ben! Maar eerst zal ik ermee om moeten leren gaan dat ik nog veel momentjes van ‘bewust onbekwaam’ heb…
Vraag aan jullie: ben ik de enige?
Gewoon heel herkenbaar..Je bent boos op jezelf, maar je doet het toch weer!
Ach zo herkenbaar en zo teleurstellend telkens als ik de fout inga …..
Heel herkenbaar! Zolang ik niet overstag ga, loopt alles prima, maar doe ik dat wel, dan is dat inderdaad voor de rest van de dag/week…We zijn mensen 😉
nee, met mij gaat het helaas ook precies zo…….. (zucht)
Nee
jij bent niet alleen!!! Hier ook precies zo,Ik had het zelf kunnen schrijven 🙂
Hallelujah, ik ben niet alleen! Je beschrijft precies wat ik nu al 2 weken doe, met de nodige klachten (hoger getal op de weegschaal, opgezette buik en opgeblazen gevoel, futloos, moe) van dien. Heb me vandaag weer een schop onder mn kont gegeven en ga er weer voor!! Maar de balans vinden is zeker nog een leerpuntje, daar moet ik echt nog iets op vinden…
Poeh, geen blog om te lezen als je een paar dagen in USA bent voor een conferentie. Zo ontzettend moeilijk om überhaupt “normaal” voedsel te vinden. Dan ben ik toch blij met onze grootgrutters! Leuke blog btw
Ongelofelijk herkenbaar, ik voel me steeds zo schuldig wanneer ik iets binnen schuif dat niet goed voor me is. En na ik het gedaan heb, heb ik nooit een tevreden gevoel. Op het moment zelf alleen voelt het rechtvaardig. Ik begrijp je dus heel goed!
dank je wel voor deze post. ik ben ook al een dag of wat verkeerd bezig en heb mezelf vandaag weer tot de orde geroepen. maar ik dacht dat ik hierin de enige was. ik wist wel dat er mensen waren die een dipmomentje hadden, maar ik dacht dat dat bij die ene keer bleef en ze verder sterk waren. ik heb geen dipmomentjes maar dipweekjes, en ik ben blij dat ik niet de enige ben.
Herkenbaar maar of het altijd bewust gaat???? Succes en de draad weer oppakken hoor. Ik ga uitgriepen.
Hier ook herkenning. Hoe kom je weer op het rechte pad? Zit het em in de tijdsfase waarin we leven (veranderingen op komst, grote zonnevlammen)?? Maar wat een eerlijk stuk is dit, erg steunend, dank je wel!
Nee hoor je bent niet de enige. Als ik mijzelf eens wat gun ben ik weer weken van de leg haha Heeft na de kerst 2 maanden geduurd voordat ik mezelf weer in het gareel had. Nu gaat het weer paar weken goed. Maar ja nu komen er 2 verjaardagen aan en het restaurant is al gereserveerd en de chocofontein besteld. Dus ik vrees het ergste.
Echt fijn om te lezen dat dat bij anderen ook zo gaat! Ik was ook mega goed bezig, maar opeens ging het helemaal fout, en goed ook. Ik heb alles wat ik 3 maanden niet heb gegeten in 3 weken bijgehaald…. niet slim maar ik wil weer goed gaan beginnen!;)
Dank je wel! Zo herkenbaar…
Erg ja…ik heb dat ook. Ik was zo goed bezig maar ben helaas weer terug bij af. Het ergste is dat ik er zooo tegen op kijk om weer het goede pad op te gaan eten omdat ik bang ben dat ik het weer niet volhoudt. Help.
Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat je niet boos op jezelf wordt/blijft. Vooral dat laatste. Jezelf even tot de orde roepen is prima, maar blijf er niet in hangen. Ik geef mezelf altijd een ‘baaldag’. Dan ben ik zielig (vind ik zelf), ga ik lekker op de bank hangen tv kijken, pak een bak noten met extra veel krenten en goji-bessen en zit de dag uit. Ja ik pak wel een bak noten, geen snoep, want in noten zitten stofjes waar je echt een stuk blijer van wordt, in tegenstelling tot snoep. En na die dag ga ik verder met zo flink mogelijk zijn.
Geef het in ieder geval niet op. Bij iedere verslaving heb je terugvallen, dat hoort erbij. En suiker is echt wel een verslaving, hoor.
Super herkenbaar! Vandaag ben ik weer schoon gestart. Als ik eenmaal suiker eet dan wordt het steeds meer en meer.